هاش

توی برزخ نیستم

درست توی جهنمم...

حس میکنم مردم،

افسانه های یونانی واقعین

و من الان توی دشت آسفودل گیر کردم.

از اینکه دارم روزای زندگیمو به باد فنا میدم ناراحتم ولی هیچ راه پس و پیشی ندارم.

هیچکس نمیفهمه دردم چیه؟ همه فکر میکنن خوشی زده زیردلم... نمیدونن این غمه که دلمو شوت کرده.

شیطان کنارم نشسته. دستشو گذاشته رو شونم.

فقط اونه که برای گریه هام شونه داره و برای خستگیم زانو.

فقط اونه که میفهمه چی میخوام و بغلم میکنه.

فقط اونه که راه حل داره.

مدام تکرار میکنه:

"خودکشی میکنی؟ یا فرار؟"